|
Neujahr, 1. Januar 2003
Predigt über Lukas 4, 16-30, verfaßt von Anita Christians-Albrecht (-> zu den aktuellen Predigten / www.predigten.uni-goettingen.de) |
Plattdeutsche Predigt zum 1. Januar 2003 Predigttext: Evangelium nah Lukas (4, 16- 30) 16 Jesus kwamm we'er nah Nazaret, wor he upwussen was, un gung an'n Sabbat
in't Synagoog, so as he dat wennt weer. Dor stunn he up un wull wat vörlesen.
Predigt Hebben Se sük dat güstern Obend ok weer ankeeken? "The same procedure as every year"? Dat Stück, wat för ganz voele Lüüd to't Olljohrsobend eenfach mit tohöört? "The same procedure as last year. The same procedure as every year."
All Johr't sülvig. Dinner for one - in Tüschentied gifft dat
disse Sketch sogor al up Platt to höören un to lesen. Of wi nu 2002 of 2003 schrieven, eegens bedütt dat ja gor nich so voel. Un doch worrt uns seltsam tomoot an so'n Neejohrsdach. Wi koennen dat, wat west is, nich weer haalen, wi koennen de Ogenblick nich fastholln, wi weeten nich, wat kummt. Dat, wat för jede Dag un Stünn gellen deit, gifft uns Neejohr besünner to doon. De een lett sük denn van sien groode Johreshoroskop bedoorn. Kannst ja in disse Daagen in anto jede Käsblatt nahlesen. De anner hollt dat bloot mit'n heel Dort Snaps in't Puckel ut. De meesten obber reckt dat Bleegeeten in't Silvesternacht al lang nich mehr. Politikers worrn fraggt, Wissenschaftlers, Wirtschaftslüüd un - Spoekenkiekers. Un se all versoeken, in voerut to seggen, wo't worrt: Prognosen, Progammen, Anspraaken. Ok immer't sülvig, de een de anner so ähnlich, dat man dat gor nich gliek maarkt, wenn dat Fernsehen ut Versehn de Reed van't letzt Johr brengen deit. Wenn man de Prognosen glööven düürt, denn hemmen
wi van't neije Johr nich heel voel Goodes to verwachen: Geld worrt knapp,
immer mehr sünd ohn Arbeit, oeverall worrt spoort un inspoort. De
Minschen sünd bloot noch mit Sörgen good versörgt. Ut de löttje Kind van Wiehnachten is'n Mann worrn. He is al lang
uttrucken van to Huus, man nu kummt he nah Nazareth toeruegg. De Lüüd in Nazareth kennen Jesus - van Kind of an. Se kennen sien Olln un sien Familie, heel groot is Nazareth nich. Dor soelln Dien Olln sük woll freun, dat du mal weer up Versit kummst.', höör ik hör seggen. Man'n bietjet wat anners is dat bi hum doch: In Kapernaum hett he vörher west, dat is nich so wiet weg. Un wat dor paseert is, dor hebben de Lüüd al so allerhand van mitkreegen: Jesus hett Kranken gesund maakt un Minschen, de an't Grund was'n, weer upricht', dat hett sük bit nah Nazareth rumproot't. Wat nu woll kummt? De Lüüd dor in't Synagoog sünd neisgierig. 16 Dor stunn he up un wull wat vörlesen. De Lüüd in Nazareth kennen disse Woorden. Se sünd al mehr
as 500 Johr old un stammen ut de Tied, as för dat Volk Israel dat
Schlimmste erst mal we'er oeverstahn was: Johrenlang harrn se unner de
Gewalt van de Frömden leeven musst. Man nu weern se free. Se kunnen
toeruegg nah Huus un dor'n neijen Anfang maaken. Man so recht voel Toversicht
harrn se nich: Liggt dor denn nu wiss'n gooden Tied för uns, of kann
man de dunkel Wulken nich al weer gewohr worrn? Gnaadenjohr - dor wussen de Lüüd in Nazareth wat mit antofangen. Nah Mose sien Gesetz gifft dat so een Jubeljohr (van hebräisch: "Yobel" = Widder of de Hoorn, de dat Fest ankünnigen deit) all 50 Johr (immer nah soeben mal soeben Johrn). Denn worrt'n neijen Anfang maakt. De, de wat schullig bleeven sünd, mutten dat nich toeruegg betahlen; de, de inspeert of Sklaven sünd, worrn freelaaten; de, de hör Recht nich kreegen hebbt, kriegen dat nu. Dat Blinnen weer sehn koennen, dor steiht dor nix van, woll obber, dat voel, de dat Unrecht in hör Land nich sehn wulln, de Oogen opengahnt un de, de hör Schicksal blind hennehmen, neij gewohr worrn, wat för hör mögelk is. 20 Dornah rull Jesus de Schriftrull we'er tosammen, gaff een van de Deensten de torügg un gung sitten. Man all Minschen, de dor bi'nannerkoomen wassen, leeten hum nich ut't Oog. Kien Wunner! Nu is de Predigt an't Rieg. In't Sitten, dat weer domals
so Mood. Dat is de köörtste un beste Predigt, de ik jemals höört hebb. Dat wat de Jesaja-Schooler sien Volk toeseggt hett, dat is nu mit Jesus Wirklichkeit worrn. Wo wunnerbor he doch prooten kann! Wat kann he d'r doch wat van maaken! Un so wat kummt ut Nazareth. Se sünd rein'n bietjet stolt, sien Lüüd dor um Jesus to. As ik disse moije Jesus-Woordn lesen dä, keemen mi all de Saaken in't Sinn, de mennigeen van uns sük vandaag, wor nu weer'n neije Johr anfangt, so vörnehmen deit. Dit sall anners worrn, un dat will ik anners maaken. Wi kennen dat. Faak genug worrt dor denn nix van. Faak genug blifft dat bi de moije Woorden, un ännern deit sük nix. Jesus geiht dat heel un dall nich um moij Woorden un dat Verkloorn van goode Afsichten. Jesus markt gliek, dat de Lüüd in Nazareth gor nich begriepen, wor he van proot'. Se willn moij Woorden höörn. Se willn Wunners sehn. 22 Un voel Lüüd gaffen hum recht un wunnerten sük oever de Gnaaden-Woorden ut sien Mund. Un se froogen: "Is dat nich Joseph sien Jung?" 23 Do sä he tegen hör: "Ji holln mi seeker noch mal dat Spreekwoord vör: Doktor, maak di sülst gesund! Un ji meenen: Do dat sülvige nu ok bi uns in dien Heimat, wat wi ut Kapernaum van di höört hebben. 24 Man eens will ik jo seggn: Keen Prophet gellt dor wat, wor he her kummt. 21 Ik will jo vertelln, wo't is: As Elia leeven dä, gaff dat'n heel Bült Weetfroon in Israel - domals, as de Himmel dree Johr un sess Maand kien Regen hergaff un dat in't heele Land host nix to eeten geeven dä. 26 Man Elia wurr bloot nah een henstüürt, un dat was een Weetfroo ut Sarepta bi Sidon. 27 Un dat gaff in Israel genug leprakranke Minschen in Elisa sien Tieden; man bloot een van hör wurr schierr, un dat was Naeman ut Syrien. 28 As se dat höörn dän, wurrn all de Lüüd in de Synagoog up eenmal düll up hum. 29 Se stunnen up un dreeven hum ut't Stadt ruut. Se brochen hum booben up 'n Barg, wor hör Stadt up baut was un wullen hum andaal stööten. 30 Man he gung middent dör hör dör - un weg was he! De Stimmung sleiht um. Wütend sünd se nu tomal, de Lüüd in Nazareth. Ik kann dat verstahn: Süchst! Blifft doch allns so, as dat immer west is. De Armen in Nazareth blieven arm, de Blinden blind, de inspeert sünd, blieven inspeert. Ik kann mi vörstelln, wo enttäuscht se sünd. Net so dalslaan as wi, wenn dat immer weer bloot bi moije Woordn blifft. Of - weer de Lüüd in Nazareth dat eenfach bloot tovoel, wat
Jesus dor van hör wull. Jesus seggt nich bloot: Vandaag is Gott sien Riek bi jo ankoomen! Nee, he seggt ok ganz genau, wor dat dor um geiht: Wor Gott in disse Welt rinkummt, blifft dat eben nich so, as dat west is. Jesus proot' dor nich um to: He stellt uns an de Siet van de Elenden un Armen. Wenn Minschen lieden mutten, düürt uns dat nich langer kold laaten. Wat dat bedütt, wiest mi de Gechicht van een löttjen Jung: "Een löttje Jung, veer Johr old, steiht vör't Speegel un verkledd sük. In't Kinnergoorn fiern se Fasching, un he will as Cowboy gahn. Ganz sachtjes un akkerat probeert he allns ut, de Cowboyhoot, de West, de Büx, un de Colt. Denn is he kloor, un he rennt nah sien Moeder: Mama, kiek mal, wo moij ik bünn.' De Moeder hett neddekraat noch wat heel Wichtigs to doon un kikkt gor nich recht hen. Ja, moij.' De löttje Jung geiht weg. Man'n poor Minüten later is he weer dor un steiht heel bedröövt tegen hör. Wat is, mien Muuske?' fraggt sien Moeder hum. He kikkt hör an un seggt: Mama, ik will di mien Oogen geeven. Denn kannst du beeter sehn, wo moij ik bünn." ('N bietjet verännert ut: H. Ruppel: Träumen, Klagen: Worte zum Tage, Neukirchen-Vluyn 1985, S. 150) Wovoel Minschen würrn uns woll geern hör Oogen lehnen, denk
ik mennigmal. Dat wi sehn koennen, wo hör tomood is, wo hör
dat geiht, mennigmal achter'n good verputzen Müür: de Kranken,
de nümms mehr tohöören deit, wenn se klaagen, de junge
Lüüd, de nich weeten, wo dat wieder gahn sall mit hör,
de Olln, de sük sörgen, well hör helpt, wenn se sük
sülst nich mehr helpen koennen, de, de vandaag nich weeten, of se
dat heele Johr oever satt to eeten of'n Dack oevert Kopp hebben of Arbeit
holln, de, de Angst hebbt, dat se dör Terror of Krieg umkoomen. "Wenn ji nu froogt: Wor blifft de Herr? Ik wünsch uns all een an-ge-nehmen un blied Johr, een Gnaadenjohr
unner Gott sien Segen. Liedvorschläge: Ok düsse Tied (von Cord Denker, Pastor i.R. aus Bargteheide) Dat ole Johr guüng üm de Eck, Wi seggt, dat Gott de Welt regeert, Wi Minschen griept noh de Natur... De Leevd is arm un sitt in Stall, Nu kümmt een Johr un deent sick an... Wi leewt jo doch bloots op Vertruu'n.
1. Ganz op Gott sien Gnaad un Segen 2. De för mi bet nuto gootseggt, 3. Hoffen will ik all mien Daagen, 4. He weet woll, wat sik mag schicken, Anita Christians-Albrecht |
(zurück zum Seitenanfang) |