Göttinger Predigten im Internet
hg. von U. Nembach

Spenden Sie dem Förderverein Göttinger Predigten im Internet e.V.
für die Fortführung seiner Arbeit!

Heiliger Abend, 24. Dezember 2005
Predigt über Jesaja 9,1-6, verfasst von Gerhard Prell
(-> zu den aktuellen Predigten / www.predigten.uni-goettingen.de)


Weihnachtn is is Fest vo de Liachta.
Säi vabindt uns Christnmenschn mit dem äidan Gottesvoik, de Judn, de wo in dene Tog Chanukka feiern, wo’s aa um de Liachta geht.
Wenn ma in dene Tog duach unsan Ort spaziert, na leichtn oan an Haufa Liachta o, üwa da Hauptstrass und aaf dem groußn Tannabaam, den wo uns olle Johr wieda die Partnergmoa in Vomp in Tirol spendiat – aa, wenn’s am viertn Adventswochnend da Sturm arg dazaust hot, so, daass de Kommunara und de Feiawehr beinah nimma nochkemma waarn mi’m Richtn auf de Feiatog.

Weihnachtn is is Fest vo de Liachta.
Mia säim kimmt’s a so vor, ois daad si in dene Haufa Liachta a Zeitlang-Sei ausdrucka, a grouße Sehnsucht nach dem groußn Liacht.

Ned bloß, wei mia iatz grod de längstn Nächt und de küazastn Tog im Jahr ham. Noch Weihnachtn wern, und z’erscht merkt ma’s goa neda, de Tog wieda länga, und de Sonna kriagt mehra und mehra Kraft, bis nachad o Liachtmeß de Tannabaam aa wieda aus de Kircha vaschwindn. Oba de Sonna ko des graouße Liacht doch ned sei, noch dem wo si de Leit sehnan. Um de umadum lasst unsa Herrgott ja seit Jahrmuijona unsa Erdn kreisn, so daass Somma und Winta si abwechsln dean und ma des beinah fia säibstvaständli hoitn kanntat.

Zeitlang, Sehnsucht noch dem groußn Liacht macht uns, moan i, no a ganz andane Finsternis auf Erdn, gega de wo no so vui Liachta nix ausrichtn kennan. Herrgottsfinsternis mechat i’s hoaßn. Und Menschenfinsternis no dazua.

Herrgottsfinsternis – wei mia grod in dene Tog merkan, wia weit unsa Wäit wegad is vo dera Friedenswäit, vo dera wo de Engl singan in da heilign Nacht. S’is manchmoi grad aso, ois waar unsa Herrgott nia auf d’Wäit kemma, ois hätt a nia unter uns g’wohnt. Letzt’s Joahr, aa graad z’Weihnachten, de Sturmflut, der Tsunami drunt im Indischn Ozean. Da ham si de Leit scho g’frogt, wo denn do da Herrgott is.

Wieda andane scheißn si gar nix drum, ob do a Herrgott waar oda neda, ob’s a Gebot vo eam gaab oda neda. Gnadnlosigkeit und Unbarmherzigkeit ham Konjunktua, so mechat ma moana, wenn ma auf Gouverneure in Amerika schaugt oda auf Manager und Unternehmensberater bei uns do im Land. Unrecht und Unfriedn regiern, wo ma bloß hischaugt. Ob’s iatz um Kraig geht oda um Terror oda um’s Ausg’fuxt und Ausg’schaamt – Sei, wenn’s drum geht, daass si oana gegan andern duachsetzt und eam praatzlt, wo’s grod geht.
Menschenfinsternis – graad a so, ois hätt unsa Herrgott uns nia zoagt, wia wahrhaftig’s Menschsei ausschaugt.

Weihnachtn is is Fest vo de Liachta.
Säi vabindt uns Christnmenschn mit dem äidan Gottesvoik, de Judn, de wo in dene Tog Chanukka feiern, wo’s aa um de Liachta geht.
Is Voik Israel feiert de Tempeweih z’Jerusalem vor guad 2500 Joahr. Und säi is scho sonderbar, wei’s des Gottshaus ja scho goar nimma gibt. Vor knapp 2000 Joahr ham’s de Römer zerstört. Oba de Judn lossn eanane Liachta trotzdem brenna, wei’s hoffan, daass des graouße Liacht boid kimmt, daass da Messias kimmt und Jerusalem und den Tempe wieda aufbaut, daass da Herrgott wieda bei de Menschn wohnt, daass wahr wead, wos da oide Prophet Jesaja vor 2800 Joahr vorausg’sagt hod:

Des Voik, des wo in da Finstanis umananda dappt, siggt a graouß Liacht.
Und üwa dene, de wo im Schattn vom Daoud hockan, leicht’s häi auf.

Du lasst’s jauchzn und jubilian, und du machst eana Freid graouß.
Daass sa si g’frein wia bei da Ernt’n, daass’s jubilian, wia wann wos umasonst ausdäit wead.

Wia des?
Wei du des schwaare Joch auf eana G’nack, und den Stecka, mit dem wo’s g’haut worn han, und den Ochsnzeam vo eana Treiber ausanand brocha host wia am Midianstog.
Jeda schwaare Stiefe, der wo mit an Mords Radau daher trampet kimmt, jed’s Soidatngwand, des wo mit Bluat vasaut is, des wead ins Feia g’schmissn und vabrennt.

Denn uns is a kloans Kind geborn. A Bua is auf d’Wäit kemma und uns g’schenkt worn.
Der hod iatz is Sagn, und de Herrschaft liegt auf seine Schuidan.
Und hoaßn duad a:
“Wundabara Rat”, “da Häid is da Herrgott”, “Vata auf ewig”, “Fürst vom Friedn”.

Sei Herrschaft wead graouß wer(d)n, und da Friedn soi koa End ned nehma
aufm David seim Thron und in seim Königreich.
Auf Recht und G’rechtigkeit wead si sei Herrschaft baun, von iatz o bis in Ewigkeit.
Denn do is unsa Herrgott Zebaoth ganz eifrig dahinta her.

2800 Joahr is des iatz her, wos da Jesaja do okündigt hod.
Und doch lasst’s uns, wia de Liachta, de wo in da finstan Nacht brennan, Zeitlang kriang, sehnüchtig wean noch am Liacht, des wo eascht no aufgeht. Noch am Liacht, des wo koa Mensch ned ozündn ko, wei’s a göttlich’s Liacht is. Und a wahrhaft menschlichs.
A Liacht, des wo de Hergottsfinstanis und de Menschnfinstanis aus da Wäit vatreibt.

Daass’s mid unsana Wirtschaft aufwärts geh soi im Neia Joahr, säi konnt ma vo Kurzn no in de Zeidunga lesn. Owa an Haufa Leit sehng trotzdem eher schwarz. Ned bloß de 6 Muijona Arbeitslosn, de wo’s offiziell gibt in Deitschland, tatsächli han’s woi eher mehra, sondern a de, wo no a Arwet ham. Und de Amerikaner ham womegli scho a neis Raadl auf da „Achse des Bösn“ ausg’macht, gega des wo’s wieda an Kriag ofanga kanntatn. Und wann’s nachad gegan Iran geh soitat, dann waarn a deitsche Soidatn dabei – wann’s nachn Wuin vo unsana Kanzlerin geht. Dann miass ma woi aa bei uns do mit Terroranschläg rechnan. Do is aa bei uns mehra Finstanis wia Liacht, mehra Sorng ois wia Zuavasicht, mehra Angst ois wia Freid.
Und vielleicht han heid ombd aa oa do, de wo im Liachtaglanz von Dannabaam und Kiazn wenigstns fia de oanzige Stund de Sorng, de Angst und de Naout vagessn mechatn.

Des Voik, des wo in da Finstanis umananda dappt – naa, recht vui hella is des woi aa ned g’wen bei dene Leid zo da Zeit vo dem Prophetn. De ham scho aa g’wusst, wos Finstanis is, Herrgottsfinstanis und Menschnfinstanis. Soidatnstiefen und Soidatng’wanda hams vor eanane Aung g’habt, und in Kriag vor eanana Tüa. De Wäidmacht vo Assyrien, de hod säimoi de ganzn Nachbarländer vo Israel unterworfm. Und wieso soitatat’s iatz aa graad vo Jerusalem Hoid macha? Lang wird des nimma dauern, bis da Kriag kimmt. De Leid ham koan Muad nimma g’habt, koa Hoffnung und koa Zuavasicht, daass’s irgadwann amoi wieda besser wean kaantat.

Und was duad da Jesaja? Der redt in dera Finstanis von am graoußn Liacht. „S’bleibt ned so, wia’s is“, sagt a, „naa, do kimmt oana, der wo eich de schwaan Lastn obnimmt, der wo eiana Otreiwa eana Stecka weggadnimmt und zabricht, der wo de Ausbeuta und Untadrücka de macht aus da Hand nimmt, der wo de bluadvasautn Soidatng’wanda ins Feia nimmt und de schwaan Stiefen vabrennt. Do kimmt a Mensch, der de Menschnfinstanis vatreibt und wahrhaftigs Menschsei ons Liacht bringt. Do kimmt oana, der wo de Herrgottsfinstanis vatreibt und aufzoagt, wo und wia unsa Herrgott wirkli is.“ Irgadwo is do a Kind auf’d’ Wäit kemma. A Bua, wiara G’schenk vom Himme. Dea soi de Wäit vaändan, so wia’s da Herrgott ham wui, der soi’s regian, so wia’s sei soiat. Und de Naman, de wo da Prophet dem Kind gibt, de zoang’s, wiara des macha wui:
Der woaß Rat, vo koana meah weida woaß – drum hoaßta „Wundabara Rat.“
Der bewirkt’s, daass da Herrgott sein Wuin duachsetzt – gega den menschlichng Oangsinn und gega des Unrecht, des wo de oana de andan o dean – drum hoaßta: “da Häid is da Herrgott” (und ned ebba de menschlichng Herrscha, Berühmtheitn, Gäidign und Potentaatn).
Der vatreibt de Gottesfinstanis und zoagt, wia da Herrgott tatsächli fia uns ist – drum hoaßta: “Vata auf ewig”- ja, wiara Vata zo seine Kinda, so wui da Herrgott zo uns Menschn sei.
Der vatreibt de Menschfinstanis und bringt Recht, G’rechtigkeit und Friedn zo eana – drum hoaßta: “Fürst vom Friedn”.
Da flackern auf oamoi de Hoffnungsliachta wieda auf, wei da a graouß Liacht kimmt.

Des head si ja guad o. Oba dann is doch anders kemma. Des kloane Israel hod si ned behauptn kenna gega des graouße Assyrien, tributpflichtig han’s worn, schwaare Zeitn han kemma.
Oba trotzdem han dem Jesaja seine Prophezeiunga säimoi eig’schlong wiara Bombm.
De Leid ham eanane Hoffnungsliachta nimma ausgeh, sondan ham’s brenna lassn.
Frech, zuavasichtli, gegan Augnschein ham’s vatraut und glaabt und auf des graouße Liacht g’wart, des wo da kemma soi.
Wia anders waar’s kemma, dass ma dem Prophetn seine Prophezeiunga weida g’sagt, aufg’schriem und ois heilige Schrift überliefert hod bis auf’m heidanga Tog?
Unsa Herrgott is ganz eifrig dahinta her, dass’s anders, besser und g’rechter wead in dera Wäit. Dass de Herrgottsfinstanis und de Menschnfinstanis vaschwindn.

So umra 750 Joahr spaata is dann z’Bethlehem a kloans Kind geborn worn. A kloana Bua is auf d’Wäit kemma, wiara G’schenk vom Himme. Armselig, kloa und volla Naoud liegta in am Stoi, in an Fuadatrog, wei er koan Hoagascht ned find in dera Wäid.
Flüchtn muassa vor de Potentatn, de wo eam’s Le(b)m ned vagunnan.
Oba der woaß Rat, wo koana meah weida woaß. De Leid, de wo’s mid eam z’doa kriang, de wean g’sund oa Leib und Säi. Blindn gengan de Aung auf, Stumme fangan’s Singa o, Taubm gengan d’Ohrn auf, Lahme springan umanand wia d’Laambal, Knickade teiln, wos ham, und de Arma hean de Frohe Botschaft ois de Eastn. Wo da Jesus auftretn is, do is de Herrschaft vo unsan Herrgott obrocha, do hod a si duachg’setzt wiara Häid. Und do is de Herrgottsfinstanis vaschwund’n, wei de Leid begriffm ham, dass unsa Herrgott koa blind’s Schicksoi, koa finstare Macht ned is, sondern Vata auf ewig, der wo seine Kinda ned alloa lasst.
Wo da Jesus predigt hod, do hod a de Friednsstifta selig g’hoaßn, do is Friedn g’wen, wianan de Wäid ned ge(b)m ko.

Olle Joahr wieda zünd ma unsane Lichta z’Weihnachtn o. Wei mia glau(b)m, daass mid dem Jesus woahr worn is, wos da Jesaja säimoi prophezeit hod und daass des graouße Liacht scho aufganga is üwa dem Stoi vo Bethlehem, üwa dem Kreiz auf Golgatha, üwa dem laarn Grob in Jerusalem.

Owa iatz kimmt’s drauf o, daass mia ned mod bloß z’ruckschaung. Sondan dass mia vorausschaung. Daass de Liachta, de wo heid wieda brennan, koane Erinnerungslichtal san, sondan Hoffnungsliachta, wei des graouße Liacht ja no hella wead, wei’s erscht no kemma und de ganze Wäid häi macha muaß.
Aa des äidane Gottesvoik, de Judn, zündn eanane Liachta o in dene Tog.
Aa graad, wei’s ned glau(b)m kennan, daass der Jesus da Messias is, wei in dera Wäid no so vui Herrgotts – und Menschfinstanis herrscht. Owa sie glau(b)m, dass der Messias no kemma wead, dass de Prophezeiunga vom Jesaja erscht in Erfüllung geh miassn.

Kaannt uns des ned aa graad bestärkn in unsana christlichn Hoffnung, daass da Jesus, unsa auferstandana Herr, wiedakimmt und dann des graouße Liacht in jedn Winkl vo dera Wäid bringt, des wo seinazeit üwan Stoi in Bethlehem g’leicht hod?
Wenn mia doch wissen kennan, daass de Herrgottsfinstanis vaschwundn is, wei si da Herrgott in dem klaona Kind ois unsa ewiga Vata offmbart hod – kaant’s dann ned g’scheng, daass mia olle richtige G’schwista vo dem Jesuskind wean, wahrhaftige Menschn, wiama’s sei soin noch dem Wuin vo unsam himmlischn Vata? Kaantat dann ned de Menschfinstanis vageh, wei mia duach densäim heilign Geist vawandlt wean, durch den wo da Herrgott Mensch worn is in dem Jesuskind?
Kaant’s dann ned g’scheng, daass mia’s machan wia da Herrgott säim: daass ma Mensch wean?

Vo säim kennan mia des neda. Oba mia deafan damit rechnan, daass uns da Herrgott sein heilign Geist schickt, wann’s an da Zeid dafüa is. Und dann geht ned bloß uns säim a graouß Liacht auf, sondan dem Stückal Wäit um uns her aa.
Und solang des ned g’schichd, lassn mia unsane Liacht brenna. Mia kennan’s brenna lossn in da Finstanis vo dera Wäit. Mia kennan’s mid hoam nehma mid dem Friednsliacht vo Bethlehem, des wo in da Geburtskiach ozundn worn is – oi dem Kriag und dem Terror im heilign Land zum Trotz.
Weihnachtn is is Fest vo de Liachta. Wei mir wissen deafan: Des graoße Liacht, vo dem wo da Jesaja prophezeit hod, des is scho aufg’leicht. Uns is a Kind geborn, a Bua is auf d’Wäit kemma wiara G’schenk vom Himme. Und is leicht und geht nimma aus – bis daass er wieda kimmt und de ganze Wäid ins rechte Liacht bringt.

Und da Fried’n vom Herrgott, vo dem wo d’Engl in da Heilign Nacht g’sunga ham, der soi eire Herzn und eian Vastand bewahrn in Christus, unsam Herrn.

Amen.


Gerhard Prell
Pfarrer in Bad Endorf, Obb.
G.Prell@gmx.de


(zurück zum Seitenanfang)